Op de pijp met…Corné van Zeijl

Op de pijp met…

Wekelijks publiceert het weekblad Groot Westland het portret van een Westlander met een verhaal. Al meer dan 5 jaar maken wij dat met groot plezier op de pijp met…

Even pauze. Even op de pijp. Bakkie doen, praatje maken. Met en over bijzondere Westlanders. Westlanders met een verhaal. Over Westlandse waarden, en over heden, verleden en toekomst. Deze keer praten we met: Corné van Zeijl

De wilde jaren ’90. De dotcom bubbel en de crash van 2008. Corné van Zeijl (49) maakte het allemaal mee. De zoon van een Wateringse melkboer ontpopte zich tot vermogensbeheerder en begenadigd schrijver van columns en een boek over de psychologische aspecten van beleggen. “Een goede belegger is een saaie belegger”. Regelmatig is hij op radio en tv te horen en te zien. Corné is getrouwd met Merian. Met hun kinderen Koen, Lola, Sterre en Daan wonen zij in Kwintsheul.

Ben jij een Westlander met een verhaal en wil je ook een keer bij ons op de pijp komen? Stuur dan een mail, dan neem ik contact met je op.

Tekst: Esdor van Elten  foto’s: Ton van Zeijl

Ken ik jou niet ergens van?

Dat zou kunnen. Niet dat ik nou zo’n bekende Westlander ben, maar ik ben wel in de media te vinden. Ik ben wekelijks bij BNR en regelmatig bij RTL Voorbeurs en andere RTL programma’s te gast. Ik schrijf columns in het Financieel Dagblad en op Telegraaf.nl. Voorheen ook in ‘vakbladen’ zoals in Effect, het blad van de Vereniging van Effectenbezitters, en Cash, een beleggersmaandblad. Verder spreek ik geregeld op congressen en ik heb ook een boek geschreven: Centen & Sentiment.

Hoe kom je zo in die wereld verzeijld?

Het is een ‘bijeffect’ van mijn werk. Ik werk bij ACTIAM. Dat is een onderdeel van Reaal. Ik ben belegger en vermogensbeheerder. Ik begon daar columns over te schrijven, en van het één kwam het ander. Bovendien ben ik vaak beschikbaar en dat vinden de media ook altijd wel fijn. En blijkbaar vindt men dat ik kennis van zaken heb en dat ik dat ook begrijpelijk kan overbrengen.

En héb je kennis van zaken?

Ik draai natuurlijk al sinds de jaren ’80 mee in de financiële wereld, dus ervaring heb ik wel. Ik neem mijn werk ook heel serieus en besteed er veel tijd aan. Dus ja. Ik heb kennis van zaken en ben een goede belegger, vind ik. Ik ga over veel geld, en zit bijna dagelijks bij de hoogste bazen van internationale bedrijven aan tafel. En ik heb een mediarol. En toch, als ik dat zo zeg, dan relativeer ik dat ook weer. Uiteindelijk is het toch maar gewoon de zoon van een Westlandse melkboer die daar zit.

Hoe is die melkboerenzoon daar dan terechtgekomen?

Ik ben geboren in Wateringen. Mijn vader en moeder hadden een zuivelwinkel in de Herenstraat. Mijn vader ging nog twee keer daags langs langs de deuren. Na verloop van tijd gingen ze, als één van de eersten in het Westland, ook delicatessen verkopen, zoals patés en buitenlandse kaas. Uiteindelijk hebben ze de winkel verkocht en heeft mijn vader nog jarenlang dieren gefokt: konijnen, cavia’s, kippen, siervogels. Hij was een echte dierenliefhebber. Ik hielp als kind natuurlijk mee in de winkel: met papa mee en flessen sorteren. Maar ik wist al snel dat ik dat niet wilde worden. Ik ben serieus bezig geweest om boswachter te worden, maar uiteindelijk liep het anders.

Mijn eerste scriptie werd afgekeurd

Na de Mariaschool en de Thomas More HAVO ben ik naar de HEAO (Hoger Economisch en Administratief Onderwijs) gegaan. Met wat tegenslag afgestudeerd. Mijn eerste scriptie, over de toekomst van de melkboeren in Nederland, werd afgekeurd. Een latere scriptie over opties haalde het gek genoeg wel. Ik vond de eerste echt beter. In de tijd tussen die scripties allerlei dingen gedaan: congiërge op een middelbare school, vier maanden bij Esso in de Rode Olifant in Den Haag, en vier enorm saaie maanden als medewerker kwartaalbalans bij Crédit Lyonais. Na de HEAO de bankiersschool van Staal Bankiers. Dat was een opleiding waar het hele bankwezen in vier maanden werd gepropt. Daarna aangenomen bij Staal Bankiers, waar ik in de richting van de aandelen ben gegaan. Als beleggingsanalist onderzocht ik bedrijven. Van 1989 tot 1994 zat ik bij Robeco, en daarna bij Zurich Financial. Uiteindelijk werd ik daar hoofd van de afdeling beleggingen. Toen we werden overgenomen door SNS verhuisde mijn werkplek naar Den Bosch. Jarenlang dus vroeg de auto in. Een ritme dat ik nog steeds heb, ook nu in in Den Haag werk. Ik zit nog steeds bij SNS, al heet het nu ACTIAM. Daar beheer ik de Nederlandse aandelenportefeuille.

Dan heb je de ‘hoogtijdagen’ van de business ook meegemaakt?

De financiële wereld is in ieder geval enerverend. En soms belachelijk. Bij Staal Bankiers kon het niet op. Vanessa kwam bij ons squashen, dat soort dingen. De jaren ’90 waren echt een dramatische periode. De tijd van de dotcom bubbel. Ik heb de blaren op m’n tong gepraat: waar blijft de winst? Het was echt een gekte. Uiteindelijk ben je haast gedwongen daar in mee te gaan. Beleggen in een degelijk bedrijf was saai, en de rendementen in de bubbel stegen. Dus als je niet meedeed vonden veel mensen je een waardeloze belegger. Ik heb me tegen die gedachte tot het laatste toe verzet.

Tot je gelijk kreeg…

In 2001 knapte de bubbel. Uiteindelijk heb ik van die periode wel veel geleerd. Bubbels gaan en komen, en er is niet veel dat je daar tegen kunt doen. Als het goed gaat wil niemand naar je waarschuwingen luisteren: waarom zou je iets doen aan wat goed loopt?

En een paar jaar later werd het nog erger…

De dotcom crash van 2001 zag ik aankomen. De kredietcrash van 2008 helemaal niet. We zaten natuurlijk in een opgepompte kredietbubbel. Maar vergis je niet: krediet is goed voor de economie. Geld leen je om iets te doen: bouwen, kopen. Sparen daarentegen haalt de economie naar beneden. Dus eigenlijk had er niet veel aan de hand moeten zijn. Maar in 2008 stond er veel te veel schuld uit. Het vertrouwen verdween, en een bank staat of valt met vertrouwen. De val van Lehman Brothers had wat dat betreft een enorm effect.

Durf je nog wel te vertellen dat je in de financiële sector zit?

(lacht) door mijn mediarol kan ik moeilijk anders. Het is zo: iedereen die bij een bank werkt wordt tegenwoordig als ‘graaier’ gezien, maar dat is niet waar. Je hebt ze. Maar dat is eigenlijk maar een kleine groep. De meeste mensen in de financiële sector zijn gewone mensen, met gewone levens en gewone zorgen. Mijn leven speelt zich af in de financiële sector en schaam me daar niet voor. Ik kan mezelf recht in de ogen kijken. Ik zit daar met een doel: geld verdienen voor mijn klanten. Dat doe ik zo goed mogelijk en met vakkennis. In tegenstelling tot wat mensen vaak denken is beleggen geen gokken.

Wat dan wel?

Onderzoek doen. Kennis vergaren. Beleggen is eigenlijk niks anders dan net een stap slimmer zijn dan de rest. Dat lukt misschien zes van de tien keer. De andere keren wordt je met de neus op de feiten gedrukt dat je fouten maakt: ‘Mr. Market makes you humble’. Een onbescheiden belegger is (vaak) een arme belegger. De grootste vijand van de beleger is de belegger zelf. Goed beleggen is hard werken en veel ervaring. Goed beleggen is saai beleggen, en beleggen met weinig emotie. Niet de kudde volgen, maar evenmin je ego. Die valkuil is er natuurlijk altijd. De beleggingswereld is een mannenwereld en mannen hebben hun ego. Ze zijn geneigd meer risico te nemen. Vrouwen hebben daar minder last van en zijn vaak veel betere beleggers, maar ze zijn meestal niet zo geïnteresseerd in het vak.

Draait jouw leven dan om geld?

Welnee. Ik ben er wel veel mee bezig, want dat is mijn werk. Maar mijn leven draait er niet om. Ik heb een leuk huis, een auto. Ik hoef niet zo nodig een villa en merk dat ik me vaak verdedig dat ik een mooie auto van de zaak rij. Wat moet ik nog meer kopen dan? Mijn ‘drive’ zit in de intellectuele en emotionele uitdaging van het vak. Een stukje slimmer willen zijn dan de anderen. Het is enorm competitief. En je wordt tot op de cent afgerekend op je resultaten. Dat is uitdagend.

Waar draait je leven dan wél om?

Mijn familie. Dat is de belangrijkste waarde in mijn leven. Mijn oudste kinderen: Koen en Lola, judoën op internationaal niveau. Ik ga vaak met ze mee, en sta áltijd achter ze. Merian werkt als personeelsfunctionaris bij verzorgingshuis Frankenland, en Sterre en Daan doen het goed op school. Ik heb een tuintje met een paar konijnen. Ik kan wat rommelen op een stukje land…  Dan ben ik toch rijk?